Selepas kejayaan filem Terang Boelan arahan Albert Balink pada tahun 1937 dan Alang-Alang arahan The Teng Chun pada tahun 1939, empat studio filem baru telah diwujudkan.[6] Salah satu daripadanya, Oriental Film, menandatangani Njoo dan Young; Njoo telah diambil sebagai seorang penulis, manakala Young menjadi seorang pelakon.[7] Young diharapkan untuk menjadi bintang studio berbakat, dan membintangi tiga filem pertama terbitan studio itu: Kris Mataram (1940), Zoebaida (1940), dan Pantjawarna (1941).[8] Apabila Njoo meninggalkan studio untuk menyertai Majestic Film atas jemputan Fred Young (tidak berkaitan), Young pergi bersamanya. Bersama Majestic, beliau membintangi filem Air Mata Iboe (1941).[9]

Semasa pendudukan Jepun dari 1942-1945, Young dan Njoo ialah ahli-ahli kumpulan Bintang Soerabaia; ahli rakan mereka Dhalia juga telah menjadi bintang filem sebelum penjajahan.[3] Jepun telah menutup semua tetapi satu studio filem, pada dasarnya membunuh industri.[10] Semasa revolusi empat tahun yang menyusul Perang Dunia II, Young dan suaminya membawa rombongan Pantjawarna.[3]

Selepas revolusi, Young kembali ke filem.[3] Dalam tempoh dua dekad selepas melakonkan watak ibu.[5] Ahli antropologi visual Amerika Karl G. Heider menulis bahawa persembahan Young yang baik terutamanya apabila berlakon sebagai seorang gadis kampung yang lebih tua dan bahawa dia telah diketahui untuk mengunyah sirih pada skrin.[11]

Young berlakon dalam filem terakhir, filem arahan Teguh Karya Ranjang Pengantin pada tahun 1974. Beliau meninggal dunia pada 5 Mac 1975 selepas beberapa bulan terlantar di hospital. Jasad beliai telah dibakar di Muara Karang, Jakarta Utara, empat hari selepas kematiannya, sehingga secara aktif bercakap menentang cerita-cerita seks yang bertemakan yang telah bermula mendominasi pawagam negara.[2][3][5] Anak perempuannya Sally, salah satu daripada lima anak-anak Young telah dengan Njoo sebelum mereka bercerai, menceburi bidang lakonan.[3]